Драги браќа и сестри во Христа,

Ви се обраќам со многу љубов и радост и сакам да споделам со сите вас дека Господ Исус Христос сите нас нè љуби и ни дава живот. Тој нè исполни со Светиот Дух и радоста беше полна, а Силата која протече низ нас ни дава бесстрашност и решителност во сведочењето за Господ Исус Христос. На сето ова сатаната не се скри, туку напротив, веднаш нападна и кон мене и кон сите вас. Целта му е со силни зборови, да ја расклати верата, да го расколеба вашето растење во Христа „за тој да ве доведе до Христос“. Како сатаната ќе ве доведе до Христос? Оваа заблуда за жал, е огромна, бидејќи сега гледате дека оној кој е повикан за служба во Христос не може да се однесува како клеветник, обвинител, да биде полн со завист... тоа се карактеристики на сатаната, тој повикува на убиство, на казна, на смрт...

Уште пред два месеци бев предупреден дека дружината секта, ќе ме нападне и ќе имаат стратегија да ме прогласат за сатанист и демонизиран човек, непријател на луѓето и бесрамник пред Бога.

Тоа сега се случува, и се мава со камења по мене.

Дали ви станав непријател затоа, што ви ја зборувам вистината? Тие не ревнуваат добро за вас, туку сакаат да ве одвојат, за да ревнувате за нив.

Галатјани 4:16,17

Јас не кријам, јас бев грешен и одев по криви патеки, јавно се исповедав и покајав за мојот срам и моите гревови, и Господ ме слушна, што сакаат од мене? Зарем тие се поголеми од Господ Исус Христос Кој ми се објави, ме спаси, одново ме роди и ме повика на служба? Значи да Му служам на Господ и да го ширам Евангелието е проблем? На кого му пречи тоа? Вистинските Христијани ќе се среќни бидејќи одам по Господ Исус Христос, но овие жалат бидејќи мислат дека Исус само ним им припаѓа. Се разбира за сето ова ме повикуваат на дуели, на јавни расправи и слично.  А Исус одеше на дуели? Јас Неговиот пример го следам. Не сакам да се расправам и немам што и на кого да му докажувам. Јас немам проблем, а тие имаат. Господ излеа од Неговите благослови врз нас, а тие се соблазнија. Го посочија прстот кон мене и салата им се наполни, бидејќи на световните луѓе блиску им е тоа и радост имаат кога некој се навредува и се прогонува. Не се сите заведени, има многумина таму кои молчат во страв и знаат дека ова не оди кон добро, но не можат да се преборат со крволочноста. А Исус Христос како постапи кон грешницата?

Му рекоа: „Учителе, женава е фатена во самото дело на прељуба. А Мојсеј ни нареди во Законот да ги убиваме со камења таквите; а Ти што велиш?” Тоа го рекоа за да Го искушаат, за да имаат за што да Го обвинат. А Исус се наведна и пишуваше со прстот по земјата. Но бидејќи и натаму Го прашуваа, се исправи и им рече: „Кој е од вас безгрешен, нека прв фрли камен врз неа!”

Јован 8:4-7

Некои од таа група ниту ме познаваат, ниту разговарале со мене, а ме осудуваат со изговор дека се засегнати и дека ја разоткриваат вистината, а не ме ни ислушале. Уште пред да кажам било што, ме осудија. Некои од тие луѓе жалат што нема „Голи Оток“ бидејќи таму требало таквите како мене да звршат. Ова се изјави на неговите следбеници.  Каде е Љубовта? Исус вели дека по љубовта ќе познаат дека сме Негови ученици. Но, овде освен презир, осуда, омраза, не слушнав ништо друго, а тврдат дека ја познаваат Вистината Божја.

Во нивните очи станувам непријател заради Христос, станувам лажливец и криминалец, ме удираат со камшиците дека наплатувам и ги заведувам луѓето (и покрај тоа што имам терапевтска професија со конкретни услуги), ме обележуваат во срам и лага... стојам сам и слушам виулицата вие, а Исус ме води, Го гледам пред мене како Свети со Неговата Светлина и ми Го дава Неговиот мир, радосен сум и ми течат радосници солзи, зашто ме отфрлуваат како Христовите следбеници, бидејќи голема е нашата награда на Небесата. Со најголеми докази да седнам и да им раскажам малку ќе биде, бидејќи нивната жед не е за правда, туку за крв и срам.

Останувам со добра волја во: слабостите, навредите, неволјите, прогонувањата, притеснувањата заради Христа, зашто кога сум слаб, тогаш сум силен.

2 Коринтајни 12:10

Ве молам браќа, немојте да имате гнев кон нив, немојте да се храните со револт и омраза, зашто ние немаме право да мразиме, ниту да судиме, ние само треба да Го славиме Господ Исус Христос. Некои од вас како и јас бевме во калта, но Господ нè подигна и во Него нè обнови, како Савле кој ја прогонуваше Црквата, а потоа Господ Му се објави, та стана Павле, ревносен Апостол Христов. Откако Павле се приклучи на христијаните, апостолите беа сомнителни дали тој е вистински или не, но Светиот Дух ги водеше и не го удираа со камења по глава зашто некогаш бил прогонител на Христијаните. Денес јас се соочувам со еден свештеник кој постојано ме обвинува, кој со информации од мојот стар живот удира по мене и покрај тоа што му посведочив лично во четири очи дека Господ Исус Христос ми се објави и ме спаси.

Зарем сме виновни што се радуваме на Божјата Љубов, што читаме од Библијата, зарем сме виновни што помагаме на болни, осамени и сиромашни?

Зарем сум виновен што ја исполнувам Божјата Волја и што Господ Исус Христос работи преку мене, зашто се исполнува кажаното од Исуса:

А овие знаци ќе ги придружуваат оние, кои поверувале: во Мое име ќе истеруваат зли духови; ќе зборуваат нови јазици; ќе фаќаат змии; ако испијат и нешто смртоносно - нема да им напакости. Ќе полагаат раце на болни и тие ќе оздравуваат.

Марко 16:17,18

Се чудам како толку недостасува стравот од Бога, како отсуствува од овие луѓе свесноста дека хулата против Светиот Дух не се простува, се чудам и жалам за нив... најдобро е да се молиме.

А Господ да ги управи вашите срца кон Божјата љубов и кон Христовото трпение!

2 Солунјани 3:5

Ве молам браќа и сестри, вас, кого се обидоа да го исплашат, но не успеаја, кого се обидаа да го откинат, но не успеаја, ве молам, да се молиме за целата дружина која декларира дека се Христијани, а навредува и буди омраза, да се молиме за нив, за Господ да им се открие во нивното срце, да се покајат за сите сторенија што ги вршат и заедно да Го прославиме Господ Исус Христос.

Дали е ова среден век? Демократското општество дозволува секој да го каже своето мислење, а тие ги нарушија правата на мојата личност и слобода на изразување, лажно ме обвинуваат, го кршат законот во однос на верските прашања... ме срамат и навистина ме провоцираат за од ова излезе скандал. Целта не им е да Го шират Евангелието кон оние кои не го познаваат Христос, целта не им е добродетелство, целта им е јас да бидам посрамен и да ги оттргнат луѓето кои доаѓаат заедно да Го Славиме Господ Исус Христос.

Ниту припаѓам на некоја друга религија, ниту сум влезен во некоја деноминација, што е тоа што е погрешното? Мисијата Светиот шепот е со цел да ја поттикнеме верата во нашиот Господ Исус Христос, со молитва да живееме во взаемна љубов, мирољубие, толеранција. Мисијата Светиот шепот не е религија, туку движење во радост кон Бога.

Ја почитувам Православната Црква, но не оваа секта која се крие под Авторитетот на Православната Црква. Господ ми е сведок дека навистина им го посакувам најдоброто по Божја Волја, но не можат да го згаснат пламенот и жарот да одам по улица и да Го Славам Господ Исус Христос, не можат да ми забранат да го љубам Бога, не може никој да ме одвои од Господ Исус Христос, па макар ме убиле, ако за тоа сум виновен уште денес нека загинам.

Кој ќе ги обвини Божјите избраници? Бог ли, Кој ги оправдува? Кој е оној кој ќе ги осуди? Христос Исус ли, Кој умре - но уште и воскресна - Кој е од десната страна на Бога и Кој се застапува за нас? Кој ќе нè одвои од Христовата љубов? Неволјата ли, или притеснувањето, или гонењето, или гладот, или голотата, или гибелта или мечот? Како што е напишано: „Заради Тебе нè убиваат постојано, нè сметаат како овци за клање.” Но во сè ова победуваме надмоќно преку Оној, Кој нè возљуби. Зашто сум уверен дека ни смртта, ни животот, ни ангелите, ни властите, ни сегашноста, ни иднината, ни силите, ни височината, ни длабочината, ниту некое друго создание, ќе може да нè оддели од Божјата љубов, која е во Христа Исуса, нашиот Господ.

Римјани 8:33-39

Му благодарам на Господ Исус Христос што ве придвижи по Неговите стапки, сега и вие Го познавате и знаете дека Тој е Најсилен Авторитет и Е над сé, Цар на Вселената, немојте да се плашите, само останете во молитва кон Бога и со Светото Писмо. Ја гледам вашата ревност за правдината да излезе на виделина, ја гледам вашата тага, зашто некои од тие луѓе ни беа блиски и пријатели, но ете јас не повикувам на разделба, туку на Божјата Љубов и мир.

Очигледно е дека Господ има голем план за нас, бидејќи нашата мисија станува популарна, им пречи, ова значи дека Вистината Божја треба на многумина да се сведочи и да ги повикуваме кон молитвен живот. Јас ви благодарам што не ме напуштивте и што Името на Господ Исус Христос е на вашите усни и наутро и навчер и во радоста и во слабоста.

Ве поздравувам со свет целив и благодатта на нашиот Господ Исус Христос да е постојано со вас.

Осмели се ако можеш!

Се изнагледав лицемерие, нестабилност и лековерност. Некои започнаа да се продаваат за пари, на други привлечно им е осудувањето, па се придружуваат на оние кои мразат и осудуваат, уживајќи во насладата некого да осудуат и исмејат. И така од некои станав предмет на осудување. Ме гледаат со таков презир како да сум најголем престапник, како да сум запалил црква, како да сум убиец. Зошто?

Дали заради тоа што не зборувам од себе, туку бидејќи Господ Исус Христос зборува низ мене? Да, јас грешев и одев по грешни патеки, но кога Господ ми прости и ме спаси, прибирајќи ме во Него, ме повика на служба, зарем сум непријател? Толку многу верници вратив во црквата, а сеуште сум предмет преку кого ги плашат луѓето.

Тивко и подмолно ме кудат не заради друго, туку заради тоа што Господ ме направи огледало на лицемерието на оние кои се повикани во служба кон Бога. Ја зборувам вистината без да судам, туку со разум изграден врз база на Светото Писмо. Јас, една мала единка, индивидуалец, станав потсетник за тоа дека верата доаѓа преку Светото Писмо и расте во срцето на секој човек, а не со безбројни ритуали и правила. Тоа ми е мисија и дали е тоа напад кон некого, на кого би му пречело ова кое не е моја мисла, туку од Библијата, а јас само гласно ја кажувам?

И со многу стихови од Светото Писмо ме обвинуваат и го гледаат најлошото, но добро е за мене, зашто Господ Исус Христос вели:

Блажени сте кога ќе ве навредуваат и гонат и говорат лажно против вас, секакви лоши зборови, заради Мене. Радувајте се и веселете се, зашто голема е вашата награда на небесата, зашто така ги гонеа пророците, кои беа пред вас. - Матеј 5:11,12

Блаженствата Божји се врз мене... не се плашам.

Дали знаеш какво е чувството кога некој ти забива нож во грб?

Многу болно и го дефинираш како предавство, изневера, празнина. Ова ми се случувало многупати кога сакајќи да им помогнам на луѓето, ме клоцнуваа грубо и понижувачки. Не велам дека не сум грешел, не велам дека сум жртва, само ти споделувам да знаеш дека и јас сум човек кој бил повредуван како што и ти си бил. Најдобро е да простиш, а тоа е одлука во тебе љубовта да преовлада над болката или предавството. Таа Љубов не е моја, не е човечка, таа е Божја и кога се молиш Господ сé повеќе излева од Неговата Љубов. Ова не се учи преку теолошки начини, ова се живее. Така и јас живеам во една практична духовност, живо Христијанство.

Многупати велев дека Христос ни зборува да се радуваме, а гледав тажни луѓе во црква влегуваа и излегуваа. Песните беа убави, духовни, но строги и тажни како во „крајниот чин“, како Господ да е далеку од мене. Палам свеќа и гледам дека е празна ако нема молитва. Денес колкумина знаат да се молат во тие големи, убави и високи цркви?

Ладно... со што ли ќе се згрее срцето мое? Со долги процедури стоејќи и чекајќи за да заслужам? Да, за да останам понизен и со страв кон Бога, да се покајам за своите гревови и пред Исус да клекнам, но не пред човечко лицемерие.

Многупати ги потсетувам луѓето дека треба да Го читаат Словото Божјо, а кажуваат дека зборувам лошо за црквата, многупати посочувам кон вистинско покајување и покорување пред Господ Исус Христос, но често ме навредуваат дека не сум Божји човек и дека правам секта кога им зборувам на луѓето на јавни презентации и трибини за Господ.

Се прашував зошто толку многу зборувам и која е целта?

Едноставно, служам на Господ Исус Христос, работам за Негова Слава, а ме гледаат како непријател. Ниту сум теолог, ни свештеник, тогаш како Господ излева врз мене? Како рибар кој не знае ништо, освен да ја фрла мрежата на пеколното сонце, така и јас си ја работев својата работа, но Господ Исус Христос дојде во мојот живот и ме повика. Кој е поголем авторитет, оние кои љубоморат на Христовата Љубов кон мене, па затоа ме фрлаат настрана од нив или Господ Исус Христос?

Кога им беше потребна помош на некои луѓе поради здравствен или психички проблем од демонска причина, тогаш Господ Исус Христос ме употребуваше преку молитвената терапија која ја приложував врз нив со моите колеги, и се случуваа чуда Божји. Тие луѓе беа исцелени и благодарни, но потоа ќе сретнеа некој теолог или фанатично религиозен човек кој ќе им нафрлеше сомнеж, страв и вина и тие луѓе само си заминуваа. Ме болеше како кога на некоја добра маќеа ќе ѝ ги земеа децата - сирачиња која ги чувала додека да се најдат родители за нив.  Тоа се Божји деца и во одреден миг имав родителски однос кон нив, иако значително помлад од нив, а потоа како некој да ги крадеше. Замисли, тој некој кој е под влијание на сатаната, а облечен во мантија, тие не го препознаваа, само слепо го следеа. Како мантијата да е гаранција дека оној кој ја носи сé што зборува е точно, најправилно и без приговор треба да се прифати. Каква е таа заслепеност, зарем е тоа слобода? Но, тоа јавно не се кажува така, туку постепено се наметнува кон луѓето верници, со вина, страв, потоа фанатизам и тука завршува сé. И така оние луѓе кои Господ Исус Христос ги спаси, ги исцели, „тие“ ги оттргнаа и ги направија робови на стравот, предрасудите, религиозниот фанатизам, вината.

Замислете, за време на инквизицијата во Името на Христос се убиваа невини луѓе, само затоа што неколкумина според свои субјективни причини ќе обвинеа некого дека не е Божји човек или дека работи против Бог, без разлика дали тоа било вистина или не, и човекот бил пален на клада или убиван на најгрозоморен начин!

Зарем не беше така со фарисеите и садукеите кои го поттикнаа народот да навиваат пред Понтиј Пилат да биде Господ Исус Христос казнет со смрт?

Многумина за мене зборуваа дека сум бил против Бог, и се ситеа кога ќе ги придобиеја крвеките и слаби душички, а јас само се молев навистина таму каде што одат да ја најдат Божјата Вистина. Честопати ги заблудуваа со тоа дека правата црква е една и се повикуваа на некои факти од традицијата и на тоа колку таа низ вековите траела. Бесмислено, но како гарантен лист ја користеа својата историја. Во Светото Писмо е пишано дека по делата ќе ги познаеме вистинските и така гледам дека христијаните кои одат во некои такви цркви, немаат плодност и победоносен христијански живот. Не знаеја што им се случува, само на неколку месеци беа во полет и се враќаа пак назад во своите пештери и покрај тоа што беа ослободени преку Господ Исус Христос. Сега е време за индивидуален избор, секој треба да го направи својот избор, дали ќе  живее според Светото Писмо во живо Христијанство.

Кога луѓето избираат да следат традиции и различни правила се соочуваат со многу обичаи и разни процедури, а особено со чувството на специјалност дека „тие се вистинските, а другите се лажните и сé што е надвор од нив е секта“, кое всушност е одлика на гордост и осуда, а гордоста е сатанска особина.

Отстапи место во твојот живот за Господ Исус Христос, Тој да те употреби, да живее во тебе и да владее со тебе, односно да си ополномоштен од Бог да работиш за Негова Слава.

Дали сега сум католик, протестант, баптист, евангелист, пентакосталец, православен... каков ли сум сега кога зборувам вака? Јас не сум ништо освен служител Божји кој сведочи за Славата на Господ Исус Христос. Јас сум Христијанин, но сум оној кој согледа дека Христос дава слобода и дека не претставува заштитно лице на ниту една институција, бидејќи Христовата Црква е Една.

Вистина, вистина ви велам: кој верува во Мене, делата што ги правам Јас, ќе ги прави и тој. Ќе прави и поголеми од овие, зашто Јас одам при Мојот Татко. - Јован 14:12

И бидејќи се случуваат чуда кај луѓето за кои се молам на Господ Исус Христос, затоа ли сум обвинуван? Бидејќи се ослободени од демони во Името на Господ Исус Христос, затоа ли сум непријател на некоја црква, чија должност е тоа да го прави? Зар тоа не е против Вистината од Светото Писмо која гласи вака:

’Во последните денови - вели Господ - ќе излеам од Својот Дух на секое тело, и вашите синови и вашите ќерки ќе пророкуваат, и вашите младинци ќе гледаат виденија, а вашите старци ќе сонуваат соништа. Исто така, во тоа време, и на Своите слуги и на Своите слугинки ќе излеам од Мојот Дух и ќе пророкуваат. - Дела Ап. 2:17,18

Дали денес има синови и ќерки кои пророкуваат? Дали има млади кои гледаат виденија? Дали на слугите и слугинките Божји им е дозволено да пророкуваат? Никој не се осмелува, бидејќи Господ дава слобода, а ослободениот човек не е роб и тоа не им одговара на некои, затоа секој што од Бога е благословен на ова време да служи на Бога, е обвинуван и покажуван со прст како сатански човек како лажен Христос. Против кого „тие“ вршат обвинување? Против мене ли? Не, јас не сум тој што го обвинуваат, туку го обвинуваат Господ кој излеал од Својот Дух и врз мене.

Во Библијата пишува дека не се простува хулата кон Светиот Дух, а ако спомнеш дека Светиот Дух те поучува и е во тебе, тогаш многу е веројатно од некои од погореопишаните религиозни фанатици, припадници на некоја црква, да бидеш трајно обележан како демонизиран и опседнат човек за кое одново тие не можат да ти помогнат. Но, наместо да ме препознаат мене и луѓето од Бога дадени да сведочат за Негова Слава опишано во погорниот стих, „тие“ во своја одбрана, но и како напад го користат од Светото Писмо она што им одговара на нивната суета и желба за манипулација:

зашто ќе се појават лажни христоси и лажни пророци, па ќе прават големи знаци и чуда, за да ги заблудат, ако е можно, и избраните. - Матеј 24:24

И кој ли мене ќе ми верува, јас толку мал и грешен човек употребен од Бог? Не треба никој мене да ми верува, зашто јас не сум за верба, бидејќи сум човек и грешник, туку верата не треба да ви биде кон човечка доктрина и суета, туку само кон Господ Исус Христос. Ако некој ти вели да не читаш Библија, зарем тој е Христов? А јас ти велам читај од Светото Писмо, не дозволувај да бидеш прелажан од парите, од стравот кој го сеат „побожните“, читај и слушај од Божјото Слово и Слави Го Господ Исус Христос.

Парадоксално, „претставниците“ на Христос велат дека е погрешно:

- да бидеш исполнет или крстен во Светиот Дух;

- да сведочиш за Бог, а не си теолог или свештеник;

- да им велиш на луѓето да го читаат Светото Писмо Библијата, бидејќи тоа може да го прави само претставник од црквата; 

- да се препуштиш Господ да те води во служба за ослободување на луѓето од демонска опседнатост (некои од таквите велат дека не постојат демони, други не знаат начин како да ти помогнат во Име на Господ Исус Христос, а трети кажуваат дека немаш право тоа да го правиш); 

- да се собираш и да пееш за Господ Исус Христос без да е тоа со дозвола од некој свештеник или пак надвор од црквената просторија.

Јас ги рушам стегите на закоравеноста, бунтовник сум, но никако против Бога, туку со сила што доаѓа од Бога. Господ Исус Христос дојде да ги урне моделите на правила и религиски принципи и да даде слобода на секој кој верува во Него за да биде спасен и помирен со Бог Отецот. Тој ни го покажа тоа и со растурањето на масите од менувачниците и пазарот кој беше во Храмот на Неговиот Татко.

И Исус влезе во Храмот и ги истера сите, кои купуваа и продаваа во Храмот, па им ги преврте столовите на менувачите на сребреници, и столиците на продавачите на гулаби, и им рече: „Напишано е: Мојот Дом ќе биде наречен Дом На Молитва, а вие го направивте разбојничка пештера.” - Матеј 21:12, 13

Ете го денес пак одново пазарот на кој сите се согласни, на сите им одговара и сите молчат, а јас пречам.  Зошто? Бидејќи Господ Исус Христос ме сака како што ве сака и сите вас?

Дали судам ако расудувам и размислувам според Библијата?

Нели треба да ги испитуваме духовите?

Возљубени, не верувајте му на секој дух, туку испитувајте ги духовите - дали се од Бога, зашто многу лажни пророци излегоа во светот. - 1 Јованово 4:1

Никаде во Светото Писмо не пишува дека во таа и таа црква имаш спасение и Вечен Живот, туку напишано дека кој верува во Господ Исус Христос ќе биде спасен.

Кој ќе поверува и се крсти, ќе биде спасен; а кој не поверува, ќе биде осуден.  - Марко 16:16

...И сега на каде?

Ќе паѓаш на секое мало искушение обвиткано со сомнеж и со богохулни изјави за Светиот Дух? Ќе веруваш дека лагите се вистина? Ќе ти ја поткопаат ли верата? Твој е изборот.

Сега е време секој да зачекори по Христовиот пат, да има заеднички живот со Бога и тоа не може да го стори одејќи по секти и лажни доктринални учења.

Запамети го ова:

А овие знаци ќе ги придружуваат оние, кои поверувале: во Мое име ќе истеруваат зли духови; ќе зборуваат нови јазици; ќе фаќаат змии; ако испијат и нешто смртоносно - нема да им напакости. Ќе полагаат раце на болни и тие ќе оздравуваат. - Марко 16:17,18

Јас ја сакам секоја црква која е Христова, но разбрав дека е Една, вистинската Христова е таа каде се Слави Христос и не се наметнуваат човечки авторитети, туку единствен авторитет е Господ Исус Христос и ќе се молам за да се усовршува Црквата, а ќе се молам и за оние кои судат и наметнуваат психолошка нестабилност, дилеми, стравови, вина и горчина кон верниците, бидејќи многу често придобиените луѓе стануваат страдални, поттикнати во грев, а заблудени дека вршат Божја Волја.

Ох, пријателе драг, еве што кажа Господ Исус Христос:

Ќе ве истеруваат од синагогите; а ќе дојде час, кога секој, што ќе ве убие, ќе мисли дека Му служи на Бога. А тоа ќе го прават затоа што не Го запознаа Мојот Татко, ниту Мене.- Јован 16:2,3

Тогаш како ќе познаеш кој е вистински, а кој лажен Христољубив човек?

Како ќе знаеш дека јас го сакам Бог, по што ќе ме препознаеш, по она што ќе ти го кажат другите, по она како ќе реагира мнозинството или по она што ти го кажува Божјото Слово? Прочитај во наредните стихови:

Затоа ве известувам дека никој, кој зборува во Божјиот Дух, не вели: „Проклет да е Исус,” и никој не може да каже: „Исус е Господ,” освен преку Светиот Дух. - 1 Коринтјани 12:3

Кој е лажецот, ако не оној, кој одречува дека Исус е Христос? Ова е антихрист - кој ги одречува Таткото и Синот. - 1 Јованово 2:22

Немаме плодоносен живот во Бога ако судиме, мразиме, се гневиме, критикуваме...

Затоа да се молиме еден за друг и Господ да нè направи вредни за да Го прославиме и по тоа ќе нè познаат кои сме:

По тоа сите ќе познаат дека сте Мои ученици - ако имате љубов помеѓу себе!” - Јован 13:35

Дали ти си твојата титула или пак си способен да го направиш својот вистински избор?

Секојдневно живееме правејќи избори. Секој ден, секој миг е избор. Почнувајќи од тоа како ќе се облечеме, што ќе конзумираме, со кого ќе се видиме, што би споделиле во разговорот... изборите се преземање решенија кои ги доведуваме во реализација како израз на нашите внатрешни ставови, мисли, чувства изградени врз нашата перцепција и искуства. Кога човек е свесен за важноста на својата одлука, тогаш е свесен и за последиците на таа одлука. Секој човек треба да знае дека сам ја кова својата судбина. Од духовен аспект изборите можат да бидат пролонгирани, зашто луѓето немаат одредени ставови и претстави.

„Не знам, верувам во Бог ама не сум навлезен во тоа“;

„Кога можам одам во Црква и ќе се помолам“;

„Јас одам на јога и тоа многу ми одговара“;

„Атеист сум“;

„Редовно медитирам и ги насочувам мислите кон одредена цел“.

Тоа непознавање на правата духовност, своевремено создава дупка во личноста низ која пропаѓаат емоциите и верувањето, во оној момент кога личноста е соочена со своите стравови, неизвесната иднина, опасноста која надоаѓа. Луѓето кога се неупатени, тие било каков став да заземат, тоа ќе биде одлика на нивното незнаење, неутврденост во верата во Бог, и се случува незнаејќи да згрешат. Кога човек не ја исклучува можноста дека греши и дека неговиот став не е конкретен, тогаш има простор да прима нови спознавања и да се покае за своите претходно направени избори кои биле одлика на непознавањето. Кога човек и покрај сите укажувања, одново е убеден во своите ставови дека се точни, кај него отсуствува можноста да ја слушне Вистината, се однесува арогантно, со предрасуди, без потреба за покајание.

Во вистинската духовност се разгледуваат сите форми на однесувања како верување, неверување, крути ставови, вистински подвизи, осознавање на вистината или индиферентност кон вистината. Правата духовност вклучува свесност за својата несовршена природа која се изразува со покајание, понизност, потребата за прифаќање и простување. Оваа асимилицаија на вистината не може да дојде како резултат на медитирање, вежбање на телото, здрава исхрана, туку исклучиво преку вршење на прав избор дали да се биде во вистинска духовност или не.

Порано размислував дека луѓето треба да пробаат црвени јаболка, а потоа зелени јаболка и да ја осознаат разликата. Мислев дека опитот и искуството се клучни за определување на изборот на човекот, но тоа подразбира страдање. Замислете дека тоа би значело човек за сé во животот за кое треа да донесе одлука да ги искусува двете противставени работи: „Сакаш дрога или сакаш слобода? - Па, знам што е слобода, дај ми од другово да пробам.” 

Ваквиот избор води кон ропство и страдање. Господ Исус Христос ни кажа дека ние не избираме да бидеме спасени, туку Тој веќе нè избрал нас и соодветно ја имаме свесноста да се покаеме, покориме пред Него, да го спроведеме сето она кое Тој нè учи како практична духовност со развивање на духовни ставови како структура во самата личност без да бидат вклопени материјалистичките цели или пак ритулните облици на духовно изразување.

Човек кога живее со познавање на Господ Исус Христос повеќе не е слеп, туку чекори во Светлина, без труд и напор, само со вера во Него, човекот е спасен и живее нов живот. Важно е што без да страда, човекот распознава што е добро, а што е лошо. Таа перцепција се гради врз Светото Писмо и овозможува градење на карактер кој може да ги разликува вистинските од лажните појави во животот, благословите од проклетствата, предизвиците од стапиците... Тоа е свесност да се разликува што е добро а што лошо, без да се искусува страдање, туку навреме да се прават своите избори и да се чекори во Вечен живот.

Всушност оваа способност доаѓа по Милоста Божја, бидејќи да разбереш дека си грешен е едно, но да го имаш поривот пред Бог да молиш за разрешување на твојот грешен начин на живеење со желба за победоносен живот преку Господ Исус Христос, тоа е благослов излеан од Бога во човечкото срце.

Спасението доаѓа од Бога и тоа е Вечен живот , кој ќе одлучи дека припаѓа таму не значи дека веднаш ќе влезе во таа Вечност, туку потребно е своите внатрешни избори да ги соблече пред Бог низ исповед, покајание, понизност и копнеејќи за прошка. Господ е жив и секое одложување на молитва пред Него значи страдање, избор да бидеш оддалечен од Бог. Тоа може да те разболи, да те потроши, да те направи уморен од животот и да потонеш во несреќа. Доколку избираш да ја напуштиш својата навика, нефлексибиност и крутост, како на пример:

„јас цел живот сум ваков, сега ли ќе се менувам?“;

„растев во други услови, сега ми е тешко да се прилагодам, ама ако има Господ ќе види дека не сум толку лоша личност!“;

„како да се задлабочам во ова кога сум човек на науката и верувам само во она што е опипливо?“,

тогаш ќе се случат чуда Божји во твојот живот, но доколку ги користиш погорниве ставови како избор да останеш на своето, бидејќи тоа те врзува за задоволството да се крепиш сам за својата личност и способности, тогаш тоа е садистички став кон животот, болен избор како одлика на суетност, закоравеност, страв и бегство од вистината.

Затоа додека овие ставови сеуште не те разболеле, направи го вистинскиот избор: “Прослави Го Господ Исус Христос за свој личен Господ и Спасител, изрази ја својата понизност пред Него низ исповед, покајание и копнеж за прошка, заблагодари се за можноста на освествување и радувај се”- овој избор не значи да постанеш примитивен, ниту пак да се видат пред луѓето твоите слабости, туку избор да ги напуштиш своите кафези ставени врз емоциите, мислите, духот. Не се грижи дали некој ќе те исмее или ќе те поддржи, биди свесен дека твојата титула не си ти, ниту пак е улога која не ти дозволува да си со Бога. Направи го својот избор.

И вие сте во арената

Господ е Семоќен Сеприсутен Творец на сé и на сите, а ние како и овој свет и сé што е на него сме Негова креација. Убавината која нè опкружува надвор од нас и во нас е Неговото присуство. Сé е откриено пред Господ и ништо не може да се скрие. Господ создава, а создавањето се поттикнува од Љубов. Господ е Љубов и сé е создадено од Неговата Љубов.  Постои духовна војна во која сатаната сака да ги оттргне луѓето од Божјата Слава, од Бога и затоа тој ги краде човечките души. Тој е клеветник и неговата љубомора се изразува со тоа што тој ги обвинува луѓето дека се грешни, отфрлени, виновни, служејќи се со подмолни лаги ги заведува во ропство преку нивната зависност од пороци и правење гревови, после кое следува целосно угнетување на нивните души. Луѓето постојано се оттргнувани од Божјиот пат и го кршат Божјиот Закон, но Господ е над сé и Тој сé знае. Неговата Љубов се изразува преку пожртвувањето на својот единороден син кој го даде својот живот за сите ние да сме откупени од вината, гревот. Преку Господ Исус Христос ние сме оправдани како никогаш да не сме грешеле.

Христос ја пролеа сопствената крв за да не откупи. Сега гревовите ни се простени. Го стори тоа поради Својата неизмерна благонаклоност спрема нас, - Ефесјаните 1:7 

Господ Исус Христос е над Законот. Преку смртта на Христос, Божјата правда беше задоволена, зашто Тој умре на крстот и ги зеде сите наши гревови, сета вина и ја плати нашата казна, а на тој начин Бог нам ни прости за сите грешни дела и постапки, без разлика колку се тие многу, или колку се сериозни, веќе се простени, кога имаме вера во Исус. Кога веруваме во Господ Исус Христос тоа значи дека со верата во Него сме спасени, бидејќи преку почитувањето на Божјите заповеди колку и да се придржуваме за нив, сепак грешиме бидејќи грешници сме по Адам. Исус на крстот заврши со Мојсеевиот закон како неопходното средство преку кое се достигнуваше праведност во однос на Бог. Христос е крајот на законот како средство за достигнување праведност со Бог. Господ Исус Христос одново ни овозможи заеднички живот со Господ Таткото Наш Небесен.

И вие сте во арената каде што се случува духовната војна. Вие не случајно доаѓате во арената, зошто се раѓате на овој свет?

Многумина се однесуваат како небаре животот е даден да се господарствува со светот и со другите луѓе, но тие дефинитивно се заблудени и се инструменти на сатаната. Вас сé повеќе таквите луѓе од вашето опкружување ве иритираат, дури се прашувате зошто Бог тоа го дозволува? Други мислат дека се скромни и се задоволни со своето семејство и тоа што го имаат, без поголеми амбиции, немаат порив да го направат светот подобро место за живеење. Така некои луѓе живеат од ден за ден. Други се растргнуваат од потребата да постигнат нешто за себе и семејството и се раководат по својот рационален ум. Тие едвај можат да кренат глава и да осознаат каде се, но сите ја имаат шансата да видат. Понекогаш борбата за опстанок ги доведува до степен „трај си - прај си“ (или молчи и терај).

Постојат и христијани - верници кои веруваат дека само тие знаат сé бидејќи живеат според Библијата, но не дејствуваат да им помогнат на другите.

Но има и луѓе кои навистина се стремат да направат дела за да Го прослават Господ Исус Христос. Јас верувам дека вие кои читате вакви книги, сте подготвени навистина без да се срамите да чекорите напред и да Го Славите Господ Исус Христос.

Треба сите луѓе да се свесни дека Господ ни дал слободна волја и тоа значи дека Неговата Љубов не нè условува, Тој сите нас нè сака безусловно, безрезервно и ни ја дава Вистината. Ние сме сите спасени преку Господ Исус Христос и живееме да Го славиме, да ја спроведуваме Неговата Волја, да живееме со Него и бидеме работници на жетвата. Господ ни дал многу и ние треба да сме благодарни за тоа.

Да не бидеме уморни да правиме добро, зашто ќе жнееме во право време, ако не се умориме. - Галатјани: 6:9 

Секој човек треба да е свесен дека кога има живот со Бога, веќе не може свесно да греши и потоа пак да се покајува и повторно да греши, тоа е лицемерно и тоа значи дека нема искреност, туку постојано со тоа Го распнуваат Исуса на крстот. Ако се трудите да не грешите, тогаш можно е да западнете во состојба да правите свој идол од парите, болеста, стравот, работата, но треба да се пазиме. Кога живеете со Бога, Неговата Љубов е во вас и тогаш, сатаната не може да ве допре иако има власт на светот во кој сме, но Исус му ја скрши власта на сатаната, Исус е победник и ни даде вечен живот.

Знаеме дека ниеден, кој е роден од Бога, не греши, туку родениот од Бога се пази себеси и лукавиот не се допира до него. Знаеме дека ние сме од Бога, а целиот свет е во власта на лукавиот. Исто така, знаеме дека Божјиот Син дојде и ни даде разум, за да Го познаеме Вистинскиот. И ние сме во Вистинскиот, во Неговиот Син Исус Христос. Тој е вистински Бог и вечен живот. Дечиња, пазете се од идолите. Амин! - 1 Јованово 5:18-21 

Ангел пред вратата на Весна

Од спратот подолу под станот на Весна се слушаа чукања, удирања од мајсторите кои се обидуваа да ја поправат пукнатата водоводна цевка. Sвончето во станот заѕвони, Весна побрза да отвори, мислејќи дека им треба некаква помош или алат на комшиите и на мајсторите кои работеа. Пред влезната врата стоеше една русокоса жена помалку поднаведната. Рацете ѝ беа со побелена и сува кожа од ладното време. Жената носеше еден постар капут и една шамија на главата. Весна се изненади од скромниот и изнемоштен изглед на жената. А жената полека го подигна погледот кон Весна и ја замоли: „Извинете, но имам проблем, моето дете е во болница, ми треба помош за да можам да докупам лекови за неговото лекување. Не знам дали ми верувате или не, но ако на било каков начин можете да ми помогнете...“

Весна кога ја слушна изјавата веднаш се досети и на некои претходни луѓе кои ѕвонеле на нејзината врата со разни изговори за да се просат пари, и во нејзе се појави скептичноста како магла која ѝ го замати умот. Токму во тој миг Весна кога сакаше да ја затвори врата, жената ја наведна главата и се насочи да си тргне. Тогаш сомнежот не додржа во Весна и таа извика: „Почекајте, ве молам почекајте, сега ќе се вратам”. Жената во истиот миг застана, а Весна се врати во станот.

Во паричникот на Весна имаше неколку банкноти кои ја формираа вкупната сума од 1500 денари кои ѝ останаа после големото купување на подароци и продукти за празничните денови. Таа се запраша себеси, колку ли да ѝ даде на жената, нејзиниот ум ѝ укажуваше да даде помалку пари, за да може да ги задоволи основните потреби во наредните денови пред да земе плата. Тогаш Весна застана како да се згрчи. Нејзиното тело беше стаписано, очите ѝ останаа замрзнати како да беше отсутна и некаде далеку полетана. Во тој миг на нејзиното лице се извезе една топлина, нежност која засвети по целата нејзина глава. Тој миг беше толку краток, а малку повеќе од долг... тогаш Весна ги зема сите пари и побрза кон влезната врата. Ја отвори вратата, жената сеуште стоеше премрзната пред вратата. Весна ѝ рече:„Повели ова е тоа што можам да ти го дадам“, а потоа додаде: „еве ти го и мојот мобилен телефон што и да ти треба те молам побарај ме, информирај ме што се случува со твоето дете, во меѓувреме ќе се молам на Господ Исус Христос за твоето дете”.

Жената беше повеќе од изненадена, се насмевна и чиниш во срцето и огреа светлина. На нејзините очи се појавија топли солзи кои само што не капнале, а од устата нежно прошепоти: „Многу ти благодарам, а Господ да те благослови со изобилство од Неговата Милост”. Жената ги зеде во своите премрзнати раце парите и бизнис картичката од Весна. Тогаш Весна се сети дека можеби жената е гладна и жедна и ѝ рече: „Извинете уште еден момент, ве молам почекајте да ви донесам уште нешто“. Весна отиде во кујната, зеде парче леб и во една чаша стави супа од подготовките за попладневниот ручек и се упати кон вратата. Кога Весна ја отвори вратата, жената ја немаше, си заминала. Весна не го очекуваше тоа, се врати назад во кујната збунета, но ѝ беше криво што не се сети порано да ѝ даде на жената топла супа и парче леб. Тогаш во нејзиното срце се појави некакви возбуда, мало љубопитство. Весна веднаш истрча и се симна на долниот спрат. Мајсторите беа седнати на скалите и пиеја кафе со комшиите кои го имаа проблемот со пукнатата водоводна цевка. Весна ги праша: „Здраво комшии, дали сега помина една жена од тука?“ Мајсторите и комшиите беа збунети, но веднаш ѝ одговорија дека веќе 20 минути се надвор во ходникот пред станот и пијат кафе, чекајќи го другиот колега да им донесе алат без кој не можат да продолжат да работат и дека не виделе никој да помине, ниту да се качува нагоре, ниту да се спушта надолу. Весна се заблагодари и се упати кон горните спратови на зградата, но и таму немаше траг од жената.

Весна беше малку збунета, но повеќе среќна, се врати во домот и си потпевнуваше некоја песна. Покасно направи молитва кон Господ Исус Христос и излезе во градот да се најде со пријателката. Кога излезе со пријателлката седна во кафулето, а на крај од состанокот, по инерција Весна посегна да го земе паричникот од чантата за да го плати чајот и покрај тоа што нејзината пријателка ѝ укажа дека ќе ја почести. Во паричникот на Весна имаше сеуште 1500 денари. Весна остана стаписана, збунета и вознемирена. Се чувствуваше како да ѝ е потребно повеќе време да ги размисли одново нештата што ги преживеа тој ден. Пријателката на Весна ја забележа нејзината вознемиреност и ја прашуваше што ѝ се случува, но Весна само замолча и се насмевна.

Поминуваа деновите, навечер или наутро Весна се прашуваше дали било вистина или сон она што го доживеа со жената, како можеа парите да бидат сеуште во паричникот, кога ги беше дала на жената? Потоа се прашуваше како ли е детето на жената која молеше за помош. Потајно, некаде длабоко во себе Весна го очекуваше повикот од жената да се случи во тие денови. Поминуваа деновите, но жената не се јави. После повеќе денови на Весна и се јавија од работа и нејзината колешка и соопшти дека нивната организација примила голема донација од некој човек. Весна беше изненадена бидејќи не аплицирала со никаков проект на ниту една организација или човек. Тоа беше неочекуван прилив на финансии кој малку ја подзамисли Весна. Додека беше замислена се подготви за духовната работилница која ја имаме редовно во вторник навечер и се упати кон нашите простории. Откако се поздравивме, Весна ми ги раскажа сите детали за кои ви пишувам. Но, тогаш ја прашав што е тоа што ја направило да се предомисли во однос на парите, дали да даде помалку пари на жената и веднаш потоа да одлучи без сомнеж, сите пари од паричникот да ѝ ги даде на жената. Весна рече:

„Во тој миг, слушнав глас кој ме преплави со прекрасна блажина, почувствував дека Светлина се спушта врз мене. Гласот ми рече да ѝ ги дадам сите пари и без размислување го сторив тоа. Истиот ден забележав дека парите што ѝ ги дадов на жената се непоместени од мојот паричник. Бев полна со прашалници, а по неколку денови ми испливуваше ликот на жената, а потоа добив донација во мојата организација. Јас сум изненадена бидејќи жената беше многу понизна, не наликуваше на просјак, ниту на некој кој лаже. Збунета сум, имам чувство дека долго време барала помош или подршка од врата на врата, но никој не ѝ верувал.Се надевам дека нејзиното дете е добро. Но чувствувам дека беше ангел.“

„Ах, Весна, се разбира дека беше ангел. Колку ли ангели доаѓаат во нашите животи, некои да нé поддржат, а некои за да ја покажеме нашата дарежливост и вера во Господ Исус Христос. Луѓето станаа скептични, некои крути, а некои исплашени, дури ни врата не отвараат, зашто некои го злоупотребија и просењето на помош. Треба сите да работат на довербата, сплотеноста, меѓусебното помагање и љубење, на тоа на кое Господ Исус Христос нé учеше.“

Весна додаде: „Тешко е човек да процени кој е прав, а кој не е, и јас бев скептична кон жената, но ти велам Го слушнав Гласот кој беше Божји и бев целата облеана со нежност. Се прашувам дали луѓето Го слушаат Тој Глас?“

„Би сакал да верувам во тоа Весна, но треба да знаеш дека секое срце што верува во Господ Исус Христос и расте во Божјото Слово како тебе, лесно е да Го слушне Божјиот Глас. Да се молиме за сите луѓе да се обединат во Името на Господ Исус Христос и да завладее мир и добра волја меѓу луѓето.“

Чекор кон нови цели.

Ако човек нема цел во животот, тогаш нема динамички елемент во неговото живеење. Размислете дали вие или некои од вашите блиски имате депресивни мисли, дали стравот превзема контрола над вас, дали неизвесноста ве прави жртви на времето?

Некои од луѓето читаат, но си остануваат со теориите без практично да ги применат советите. Други пак, остануваат во секојдневнието да гледаат телевизија или пак во меланхолијата да тонат без престан со чувството дека се жртви на безработицата, лицемерното пријателство, болестите и слично. Од искуството увидов дека најчесто вакви состојби им се случуваат на луѓе кои немаат не само цел, туку немаат стабилна база врз која треба да го градат својот живот. Едноставно пораснале и наивно влетале во светот кој не нуди спасение, туку борба за опстанок.

Дали вие имате цел?

Во некои случаи кога родителот не ја исполнува својата амбиција во замислените цели, доаѓа момент кога тоа сака да го наметне на своите деца. Децата стануваат „среќни жртви“, бидејќи ја имаат поддршката од родителите за да одат напред, но не разбираат дека станале жртви на туѓата желба. Затоа таквите деца кога ќе бидат успешни и обезбедат услови за живот, стануваат свесни за важноста на животот и за тоа кои се тие како личности. Некои продолжуваат напред во потрагата, други се губат и бараат утеха во пороците, други глумат пред луѓето дека е сé е во ред, а во себе страдаат... Кога ќе ги доживеете овие фази доаѓате до момент на безличност, рамнодушност и заситеност од сé. Како предвреме да сте го изживеале животот, како да сте изморени од животот. Тогаш веќе немате конкретна цел. Тоа не значи било каква цел од секојдневните обврски, туку вистинска цел, за да ве придвижи напред.

Едно дете останува само, неговите родители загинале во сообраќајна незгода. Од страната на мајката нема роднини, а од страната на таткото, иако стара постои баба на која ѝ е доделено внучето да го идржува и да се грижи за него. Детето оди на училиште, оди напред, но бабата сé повеќе е изморена. Кај бабата е дијагностицирана тешка болест со краен исход смрт и тоа во наредните месеци. Бабата започнува да размислува дека нема на кого да го остави внучето, нејзината грижа е толку голема што ѝ дава борбени механизми да надмине сé само да го изнесе своето внуче на прав пат. Загрижена од можните сценарија каде и кој би се грижел за нејзиното внуче, преплашена од стравот дека животот на сирачињата е тежок, бабата започнува преку молитви кон Господ Исус Христос со голема посветеност и ентузијазам да се посветува на внучето. По неколку години бабата е сеуште жива. Божјата Љубов во неа ја исцелила како резултат на молитвите и на силната вера во Бог. Всушност, Господ ги услишил нејзините молитви заради нејзината желба да се грижи за друга душа, за своето вуче, кое претставува вистинска цел.

Целта ја придвижува вашата димензија во еволуција. Токму за да ја имате таа цел потребно ви е не желба за задоволување на личните интереси, туку цел која е со конкретна добробит и за другите луѓе околу нас. Таквите цели доаѓаат само од Господ Исус Христос со молитва и со вера во Него, всушност, да живееш за Бог и да Му служиш, тоа е цел која дава живот.

Да се развиваш во духовен аспект е исто така цел и може да ве воведе во еден прекрасен свет исполнет со живи и динамични искуства. Секоја можност за разбирање на пријателот или простување на непријателот, секоја можност да помогнете некому, да споделите она што го имате со луѓето, е одлика на љубов. Доколку љубовта ве движи во животот не останувате сами, не сте изморени, не паѓате во мракот, туку сé повеќе бродите кон усовршувањето преку молитвата до Божјите прегратки.

Целта од духовен аспект не бара жртви, туку само откажувања од непотребните навики и старите модели на размислувања и дејствувања, да се зачекори во слобода, а не да се биде роб на желби и амбиции, да се исполни смислата на своето постоење. Во својата еволуција значи да имаш способност да се менуваш, да бидеш флексибилен, да прифаќаш и да знаеш кога и дали твојата цел е по Божјата Волја.

Времето за создавање цели пристигна. Можеш да седнеш сега и да размислиш што си направил во твојот живот и што би сакал навистина нешто да оствариш.

Поттикни се во своите нови цели.